έφυγε ο Γιάννης Μόραλης

.

. Πολλά γράφτηκαν για το Δάσκαλο Γιάννη Μόραλη, με αφορμή τον θάνατο αυτού τού πολύ μεγάλου ζωγράφου. Τού τόσο ζωντανού και ανήσυχου μέχρι τα τελευταία του χρόνια. Η αφίσσα τού πρώτου έργου που φαίνεται εδώ είχε περίοπτη θέση στο φοιτητικό μου δωμάτιο μαζί με μιά πολύ όμορφη αφίσσα τού Σοσιαλιστικού κομματος Χιλής και μιά αντίστοιχη τού Κομμουνιστικού κόμματος Ιταλίας ( τις φύλαξα. Πού τις έχω ; ). Πολλά γράφτηκαν και πολύ καλύτερα από οτι θα μπορούσα να τα γράψω εγώ.







. Εγώ θέλω μόνο να πώ οτι όπως μάλλον είναι φυσικό, αυτός ο μεγάλος ζωγράφος, όταν μιλούσε σε σωστούς ανθρώπους σε συνεντεύξεις σε εφημερίδες, ή σε ταινίες παληά και βίντεο τελευταία, ήταν ακόμη μεγαλύτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ. που η σοφία και η αγάπη γα τη ζωή έβγαινε επίμονα καί επίμονη σε κάθε του πρόταση.
. Και απλά σήμερα στολίζω το ιστολόγιό μου, με έργα του όπως είχα στολίσει κάποτε και το φοιτητικό μου δωμάτιο.

. Ψάξτε να βρείτε αποσπάσματα συνεντεύξεων. Δεν μπορώ τώρα να σάς παραπέμψω κάπου, ίσως το κάνω αργότερα...

Υ.Γ. 27/12 Δείτε στα ιστολόγια τού Γιώργου Σαρρή, τού Antoine, στο δυοσμαράκι, στο "βλέμμα" εδώ και εδώ, και από τη "χώρα τής Λήθης" δείτε και αυτό το video

Άναυδος ! "...το μέλλον τής Ελλάδας είναι ήδη παρελθόν..."

.
. Άναυδος μετά από την ανάγνωση ενός κειμένου σε ιστολόγιο που παρακολουθώ πολύ καιρό. Ανίκανος να αρθρώσω μιά λέξη ! Είναι πολλές φορές που αισθάνθηκα έτσι όπως τα περιγράφει και είναι ακόμη χειρότερα !

. Πέρα από την αιτιολογημένη αγανάκτηση, πόσο ποιητικό είναι όταν λέει :
" ...Το μέλλον της Ελλάδας, είναι ήδη παρελθόν.

Το χρησιμοποίησαν πριν την ώρα του, οι ίδιοι οι Έλληνες.
Το δάγκωσαν, το τραβολόγησαν, το πάτησαν, το δάνεισαν, το έκλεψαν, και το παρέδωσαν κουφάρι σήμερα, το 2009.

Το 2009 θα είναι έτος μνήμης του μέλλοντος μας..."

. Παραθέτω ένα ακόμη μικρό απόσπασμα :

."...Δεν θέλεις να πληρώσεις φόρους, θέλεις να πληρώνουν οι άλλοι όμως, δεν θέλεις μείωση μισθού, δεν θέλεις ούτε την εκπτωτική κάρτα στους ανέργους. Το κουπόνι όπως το λες, ρε βλάκα.
Δεν θέλεις να χάσεις τη δουλειά σου στο Δημόσιο, δεν θέλεις όμως άλλους στο Δημόσιο, δεν θες να βγεις αργά στη συνταξη, δεν θέλεις να πληρώνεις τα ταμεία, προσλαμβάνεις υπαλλήλους με μπλοκάκι, πας και δουλεύεις με μπλοκάκι, διαμαρτύρεσαι για τις τράπεζες αλλά είσαι ο καλύτερος πελάτης τους, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και η δικιά σου να γεννήσει τρίδυμα.

Να μην καίγεται η Αθήνα, αλλά να μην κουνιούνται οι μπάτσοι, να μην κοστίζει ο καφές 5 Ευρώ αλλά να τρέχεις να τον πίνεις, να μη γίνονται σκάνδαλα αλλά να τα ανέχεσαι σαν κότα, και να μιλάς....να μιλάς.....να μιλάς...ώρες ατέλειωτες για το πώς θα βελτιωθεί η ζωή σου.
Βιβλιοθήκες ολόκληρες στο τραπέζι, στα blogs, στις εφημερίδες, λέξεις, μακρόσυρτες φράσεις, αριστερές παπαρολογίες επί παπαρολογιών, αντίσταση, αντίδραση, αντίληψη μικρή.
Το μόνο που δεν σκέφτεσαι, είναι πως δεν σε βλέπουν οι άλλοι σκουλήκι, αλλά σκουλήκι αισθάνεσαι εσύ και το δηλώνεις.... "

. Παρακαλώ συνεχίστε εδώ και αξίζει τον κόπο να διαβάσετε και αρκετά σημαντικά σχόλια που ακολούθησαν.

. Φωτογραφίες σήμερα ΔΕΝ έχει. Είπαμε είμαι Άναυδος ! Τι μπορεί να πώ με μιά φωτογραφία ;

Αγώνας II ( επί τέλους )...

.

. Πολλοί θεωρούμε οτι η κατάσταση που έχει φτάσει η Κοινωνία μας οφείλεται Και στην απραξία μας. Στο οτι ο Πολίτης έχει μετατραπεί σε καταναλωτή. Χειρότερα ! Σε καταναλωτή χωρίς κρίση !
. Κι αυτό που κάποτε ήταν Πολίτης που συναποφασίζει έχει καταντήσει Ιδιώτης ( IDIOT ) που συν-αδιαφορεί ! Που αδιαφορεί ακόμη και για θέματα που επηρεάζουν άμεσα την ζωή του και την ζωή τών παιδιών του !
. Επειδή ...δεν προλαβαίνει !
. Άν θέλουμε να αρχίσει να σπάζει αυτή η απομόνωση, αυτή η idiotικοποίηση, οφείλουμε να αντιδρούμε σε κάθε αφορμή πέφτει στην αντίληψή μας ! Σε κάθε θέμα που, ακόμη και εάν δεν μάς αφορά ΑΜΕΣΑ, αφορά στην κατάσταση οπου κάθε μέρα με τις πράξεις, αλλά κυρίως τις παραλείψεις μας διαμορφώνουν χαρακτήρες ανθρώπων, μικροκοινωνίες, την Κοινωνία μας, την πατρίδα μας έτσι ακριβώς όπως ΔΕΝ την θέλουμε !
. Λοιπόν η λύση είναι μία ! Να αφήσουμε λίγο πιό δίπλα το "δεν προλαβαίνω", " δεν έχω Χρόνο " και να α·σ·χ·ο·λ·η·θ·ο·ύ·μ·ε ! Να αντιδράσουμε ! Δεν χρειάζεται να γίνουμε ακτιβιστές, χρειάζεται κάπου κάπου σε κάποιο ζήτημα που θα επιλέξουμε, η έκφραση τής Αντίθεσής μας στην πορεία που παίρνουν τα πράγματα. Ενάντια στην καθημερινή υποβάθμιση τής ποιότητας τής κοινωνίας μας, τη διάλυση τού κοινωνικού ιστού, την υποβάθμιση τής ζωής μας.
. Κι έχω μιά πρόκληση για όλους σας ! Ένα θέμα για να ξεκινήσει αυτή η αντίδρασή μας. Μία πρόκληση να αισθανθούμε ξανά συμμέτοχοι ! ΠΟΛΙΤΕΣ !
. Διαβάστε για μιά υπόθεση εδώ κι εδώ. Στην συνέχεια όσοι έχουν ιστολόγιο δικό τους, ας αναρτήσουν ένα μικρό κείμενο για το συγκεκριμένο θέμα, και μιά παραπομπή στο ιστολόγιο που πρωτοάνοιξε την υπόθεση αυτή :

http://nellys-logia.blogspot.com/ και στην οποία ανήκουν και οι φωτογραφίες που αναδημοσιεύω σ' αυτήν εδώ την ανάρτηση.

. Όσοι επίσης είναι στο FaceBook, ας στείλουν ένα μήνυμα ΣΕ ΟΛΟΥΣ τούς FB-φίλους τους, ας κινητοποιηθούν με το twitter, ή όποιο άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, όσοι ξέρουν κάποιο δημοσιογράφο, κάποιον πολιτικό, ή ακόμα και την κα Υπουργό Παιδείας, ας τούς ενημερώσουν με ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, για να επιλυθεί αυτό το ζήτημα !

. Μετά θα κάνουμε Χριστούγεννα σαν καλοί καταναλωτές ( καλοί είπα, κι εννοώ ενημερωμένο, όχι σπάταλοι και προ παντός οικολογικά σκεπτόμενοι ), και μετά πάλι θα βρεθούν κι άλλες αιτίες για Διαμαρτυρίες και Διεκδικήσεις !

10 - 12 - 1979. Νόμπελ στον Οδυσσέα Ελύτη

.

. “ ...Μιάν τέτοια, διεισδυτική και συνάμα μεταμορφωτική, επέμβαση μέσα στην πραγματικότητα επιχείρησε, πιστεύω, ανέκαθεν και κάθε υψηλή Ποίηση.

. Όχι να αρκείται στο ""νύν έχον" αλλά να επεκταθεί στο "δυνατόν γενέσθαι". Κάτι που, είναι η αλήθεια, δεν εκτιμήθηκε πάντοτε. Ίσως γιατί οι ομαδικές νευρώσεις δεν το επέτρεψαν. Ίσως γιατί ο ωφελιμισμός δεν άφησε τα μάτια τών αθρώπων ανοιχτά όσο χρειάζεται.
. Η ομορφιά και το φώς συνέβη να εκληφθούν άκαιρα ή ανώδυνα. Και όμως. Η διεργασία που απαιτείται για να φτάσει κανείς στο σχήμα τού Αγγέλου είναι, πιστεύω, πιό επώδυνη από την άλλη, που εκμαιεύει όλων τών λογιών τούς Δαιμόνους... ”


".... Τότε όμως η Ποίηση ; Τι αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία ; Απαντώ : τον μόνο χώρο όπου η δύναμη τού αριθμού δεν έχει πέραση. Και ακριβώς, η εφετεινή απόφασή σας να τιμήσετε στο πρόσωπό μου την ποίηση μιάς μικρής χώρας δείχνει σε πόσο αρμονική ανταπόκριση βρίσκεστε με την χαριστική αντίληψη τής τέχνης, την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος τής ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση τών αξιών..."


Αποσπάσματα τής ομιλίας του στην Ακαδημία τής Στοκχόλμης.

"Δεκεμβριανά" Β' έκδοσης

.
. Ήθελα να μην ασχοληθώ φέτος με την επέτειο τής περυσινής εξέγερσης.
. Δεν ήταν η επέτειος τής για άλλους εν ψυχρώ δολοφονίας και για άλλους τού θανάτου από εξοστρακισμό, ( όλα τα σενάρια παίζουν, δεν μπορώ να απορρίψω κανένα ), ενός παιδιού 15 χρονών. Ήταν η επέτειος τών ημερών τής Οργής που σαν μιά σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, προκάλεσε μιά έκρηξη .
. Θυμηθείτε και κάποιες από τις άλλες σταγόνες ( σταγόνες ; ! ! ! ) : πέρα από την ( ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ) κλοπή τών Ομολόγων τών Ασφαλιστι-κών Ταμείων, την ( ξαναλέω : Ο·Ρ·Γ·Α·Ν·Ω·Μ·Ε·Ν·Η ) κλοπή Δημοσίων εκτάσεων και απόδοσή τους στο Βατοπαίδι, τις φωτιές στην Ηλεία με 75 ( ; ) νεκρούς που κάηκαν ζ·ω·ν·τ·α·ν·ο·ί επειδή έφταιγε ο ... Στρατηγός Άνεμος, τις φωτιές τής Αττικής όπου έφταιγαν τα ...πεύκα επειδή είναι εύφλεκτα ( ! ! ! ), κι όχι το "Ρυθμιστικό" που είχε ανακοινώσει ο Υπουργός Εργολαβιών και Καταλήστευσης Εθνικών Εκτάσεων Σουφλιάς, την πενταετή ανυπαρξία Πρωθυπουργού και Κυβέρνησης, ( το Υπουργικό Συμβούλιο συνεδρίασε ελάχιστες φορές και με μέσο όρο συνεδρίασης περίπου μίαμιση ώρα, μαζί με το διάλειμμα για τα τυροπιττάκια και τούς λουκουμάδες τού καταλληλότερου ! ).
. Ξαναείδα ωστόσο την περυσινή ανάρτηση που ανέβασα εδώ, και εδώ, καθώς και άλλες τέσσερεις που περιμένουν στα "πρόχειρα", διάβασα πολλές αναρτήσεις σε πολλά ιστολόγια, όπως και πολύ περισσότερα σχόλια που γράφτηκαν σ' αυτές τις αναρτήσεις.

. Όμως, σήμερα μόλις, σε ένα ιστολόγιο που πολύ συχνά βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, βρήκα αυτό, που νομίζω οτι είναι κάτι σαν μία "ακρογωνιαία λίθος" για το γενικώτερο ζήτημα, και πρέπει να την θυμόμαστε κάθε φορά που μιλάμε τόσο για το γεγονός, όσο και για την περυσινή εξέγερση, αλλά και κυρίως για την επιχειρούμενη κατ' έτος επετειακή αναβίωσή της και εκμετάλλευσή της :

...." Στην αρχή της ταινίας, η δασκάλα Judi Dench παρακολουθεί τα νεαρά Βρετανόπουλα που πηγαίνουν για πρώτη μέρα στο σχολείο. Στο δημόσιο σχολείο. Και σκέφτεται, έτσι όπως τα κοιτάει από το παράθυρο, «έρχονται οι αυριανοί υδραυλικοί και εργάτες της χώρας». Λογικό. Σε μια κοινωνία αυστηρά ταξική όσο η βρετανική, το δημόσιο σχολείο έχει αποστολή.
. Σήμερα το θυμήθηκα όλο αυτό που σε είδα στο τρένο να κατεβαίνεις στο κέντρο για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Ενώ θαυμάζω αυτή τη γλυκιά αλλοκοτιά σου, τα δεκάδες gadget και piercing που καλύπτουν το είναι σου, ταυτόχρονα τρομάζω που μου θυμίζεις περισσότερο αγρίμι. Όχι δεν γέρασα ακόμα. Μόλις χθες (άντε προχθές) ήμουν στη θέση σου και δεν με θυμάμαι έτσι. Δεν είχα τα μέσα για να με θυμάμαι έτσι. Καμιά φορά σε βλέπω σε τηλεοπτικές εκπομπές και ενώ αρχικά γουστάρω που φτύνεις κατάμουτρα τον καθωσπρεπισμό τους, σε λίγα λεπτά απογοητεύομαι που δεν έχεις μάθει να μιλάς, να συζητάς, να ανέχεσαι το διαφορετικό. Υπάρχει μόνο η φωνή σου. Και μιας και μιλάμε για τη φωνή σου, για τη γενιά σου, για το μέλλον σου, για την οργή σου, πες μου : γιατί μία φορά δεν φώναξες με όλη σου τη δύναμη για τα γελοία μαθήματα που σε διδάσκουν; Για το ένα και μοναδικό βιβλίο που σου δίνουν ; Για τις άχρηστες γνώσεις που σε φορτώνουν; Για την άγνοια που θέλουν να έχεις για το αύριο που έχει ήδη σκάσει μύτη και εσύ δεν το έχεις πάρει είδηση; Δεν σε άκουσα να πεις μια κουβέντα για τα σχολεία που κλείνουν το πρωί για τη γρίπη, ενώ τα φροντιστήρια το απόγευμα είναι ανοιχτά.
Και μεθαύριο; Θα πας σε μια σχολή και θα πιπιλίζεις ατάκες που άλλοι είπαν πριν από σένα. Αλλά δεν θα κάνεις ούτε μία διαδήλωση για τους άχρηστους καθηγητές που δεν πατάνε στο μάθημα, τις περιορισμένες βιβλιοθήκες, τα ΤΕΙ της πλάκας, τα ελάχιστα μεταπτυχιακά που απευθύνονται σε κολλητούς και παρέες. Ούτε θα επιχειρήσεις στην πράξη να υπερασπιστείς ο ίδιος το άσυλο, που εσένα κυρίως αφορά.
Ξέρω τι θα μου απαντήσεις: μεγαλώνεις σχεδόν μόνος, με γονείς που δεν προλαβαίνουν να είναι γονείς, με κόλακες που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα σάλια τους, με τηλεοπτικά πρότυπα, δεκάδες υποχρεώσεις και εκατοντάδες επιλογές που σε αφήνουν ανικανοποίητο.
Και μέχρι να τελειώσουμε τη συζήτηση, η Παιδεία θα έχει γίνει κατάκτηση για εκείνους τους λίγους που πάνε στο ιδιωτικό σχολείο και στο ξένο πανεπιστήμιο. Και μετά θα σου πάρουν την καλή δουλειά. Και εσύ με τις δεκάδες άχρηστες γνώσεις θα τρέχεις να παρακαλάς για ένα Stage. Με μοναδική παρηγοριά τις κολακείες των Λάκηδων και των χορτασμένων για τους νέους που έχουν πάντα δίκιο.
Και αν δεν είναι η Judi Dench στο παράθυρο να προβλέπει το μέλλον σου ή εγώ -ο ισοπεδωτικός και αντιδραστικός- να σε παρατηρώ στο τρένο, θα είναι η ζωή που σε προσπερνά."

. Διαβάστε το ολόκληρο, αλλά διαβάστε επίσης και τα σχόλια που το συνοδεύουν, για να έχετε πλήρη εικόνα ενός σημαντικού και χρήσιμου προβληματισμού, πέρα από βερμπαλισμούς, ασάφειες και τσιτάτα, που κι αυτά αναπόφευκτα συνυπάρχουν σε ορισμένα από τα σχόλια.

Εκλογές στην Ν.Δ.

. Πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από την αποχώρηση τού αδιάντροπου "καταλληλότερου", μέχρι την εκλογή Σαμαρά. Θα περίμενε κανείς να γίνει τριών ημερών συζήτηση, έστω κεκλεισμένων τών θυρών, ( άν όχι για την ήττα με -10% ), τουλάχιστον όμως για το τί θέλει να κάνει κάθε υποψήφιος πρόεδρος για την Πατρίδα. Ποιό είναι το Όραμά τους για τον εκσυγχρονισμό της, για το βιοτικό, μορφωτικό, πολιτιστικό επίπεδο τών Ελλήνων. Για ποιό λόγο να ψηφίσουν έναν από αυτούς τα μέλη τού κόμματός τους.
. Για όλα αυτά δεν ακούστηκε καμμία σαφής κουβέντα.
. Όλο το ζήτημα, και η αγωνία, από ότι φαινόταν στα λεγόμενα τών διαφόρων στελεχών τής Ν.Δ. αλλά και τών δημοσιογράφων της, ήταν " ...η επιστροφή τής Ν.Δ. στην Εξουσία. " ! ! !
. Στα λόγια ένα σύγχρονο και Ευρωπαϊκό κόμμα, στα έργα και την ουσία, το κόμμα τών υπερασπιστών τής Μεταπρατικής "Μη Αστικής" Τάξης, τών έμπιστων παραγόντων τών Μεγαλοτσιφλικάδων τού κάμπου, τών πρακτόρων τών χρηματιστηριακών παιχνιδιών και συμφερόντων, τών εκπροσώπων τών "Μεγάλων Δυνάμεων" ( θυμάστε ; "Στρατηγέ ιδού ο Στρατός σας" είχε πεί ο Π. Κανελόπουλος σε κάποιον Αμερικανό στρατηγό που πέρασε από την Ελλάδα και επιθεωρούσε τμήμα τού, κατ' όνομα, Ελληνικού Στρατού ! ).
. Το κόμμα τών απογόνων τού Αβέρωφ, τού Ροδόπουλου, άντε και τού Τσάτσου.

. Κι είναι 2010 σχεδόν...

. Υ.Γ. Ασχολίαστο, αλλά όχι διαφανές ή ...αόρατο, το γεγονός τής μή έγκυρης καταμέτρησης τού αριθμού τών ψηφισάντων. Ήταν λέει 700.000 μέλη. Ήταν ;
. Ευτυχώς " έπεσε το σύστημα " και δεν μπορούμε να το ξέρουμε.

Αγώνας...

. Μού ήταν αδύνατο να γράψω έστω και δυό γραμμες στην σειρά για μια ανάρτηση με την ευκαιρία τής 17ης Νοέμβρη. Οι προτάσεις, οι φωτογραφίες, οι παραπομπές σε πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες άλλων ιστολόγων στο θέμα θα περιμένουν. Το έχω ανάγκη όμως και θα βγεί κάποια στιγμή.

. Ένας τοίχος. Από μπετόν και οπλισμένος με σίδερο. Βαρύς, σκληρός, σίγουρος και γι αυτό αδιάφορος.
. Κι η αμπέλοψη. Δειλά στην αρχή, ανεβαίνει επάνω του. Στηρίζεται όπου βρεί. Στην παραμικρή εξοχή μιάς πέτρας, σε μιά ρωγμή.

. Και πιό σίγουρη μετά, επιθετική πιά, τον τυλίγει, τον καλύπτει με τα κλαδιά της. Και καθώς οι ρίζες της εισχωρούν μέσα στις ρωγμές, κάποτε ίσως και να τον συντρίψει...
. Κι αν δεν το κάνει, αυτό που θα φαίνεται, που θα επικρατεί, θα είναι η αμπέλοψη. Όχι ο τοίχος.

. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα στάθηκε μια ποιητική ανάρτηση για τον αγώνα τών μουσικών στο Ωδείο Αθηνών.
. Καλή επιτυχία στον αγώνα τους....

ολίγο φώς και μακρυνό ...

. Φοιτητής. Μένω σε ένα παράνομο αυθαίρετο δωμάτιο στο δώμα μιας πολυκατοικίας.
. Το δωμάτιο είναι σαν ψυγείο το χειμώνα και γι αυτό έχω κολλήσει το κρεββάτι στο μικρό καλοριφέρ. Το καλοκαίρι το ψήνει ο ήλιος, με αποτέλεσμα να μην τολμώ να γυρίσω σπίτι πρίν τις δύο μμ. Αλλά και τότε, ανοίγω πόρτα και τα δύο παράθυρα, και με ένα κουβά ποτίζω τούς τοίχους, μήπως και φύγει "η πύρα" όπως λένε στο χωριό μου.


. Ένας φίλος μου το χαρακτηρίζει "εργαστήριο τής ΝASA", επειδή έχουν αλείψει με ένα ασημί στρώμα ηλιοπροστασίας όλο το δάπεδο στο δώμα, και όταν ανεβαίνεις επάνω βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο.

. Με μιά δανεική μηχανή που μού έδωσε ένας πολυαγαπημένος φίλος και δάσκαλος, έχω αρχίσει να βγάζω φωτογραφίες. Εδώ είναι μιά από αυτές.

Φθινόπωρο πάλι ( διαφορετικό όμως ! ! )

.
. Φθινόπωρο πάλι !

. Φωτογραφίες από ένα παληό φθινόπωρο. Μια εκδρομή στις Πρέσπες με φίλους. Πολύ παληά, την εποχή τών φίλμ, όταν οι ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ήταν μόνο στην Επιστημονική Φαντασία. Άν ήταν κι εκεί.




. Υπήρχε μιά βαρειά ατμόσφαιρα, ο ήλιος κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα, κι είχαμε μάθει να υποφωτίζουμε σχεδόν πάντα όταν φωτογραφίζουμε με slides. Έτσι οι φωτογραφίες είναι ακόμα πιό μουντές, "ατμοσφαιρικές", δείχνουν ένα τοπίο που αργότερα για λόγους συντομίας συνηθίσαμε να λέμε "Αγγελλοπουλικό"...

. Όμως αυτό το φθινόπωρο, παρά την συνήθη μουντάδα του, το βλέπω διαφορετικά από το περασμένο φθινόπωρο.

. Τότε περίμενα ένα μικρό πράσινο κλαδάκι να αναδυθεί μέσα από τα πολλά ξερά κλαδιά, που τα φύλλα τους είχαν κοκκινήσει και ετοιμάζονταν να πέσουν, και να μού δώσει λίγη ελπίδα.

. Τώρα γύρω μου, παρά τα ερωτηματικά, τις αγωνίες, την πολλές φορές αιτιολογημένη ανυπομονησία, τις γκρίνιες, ακόμη και κάποιους φόβους, υπάρχουν πολλές αχτίδες που φωτίζουν ένα δρόμο για να βγούμε από την ομίχλη...

. Aκόμη κι αυτές τις μουντές παληές φωτογραφίες τις βλέπω διαφορετικά. Δεν υπάρχει μελαγχολία ή απαισιοδοξία εδώ μέσα. Είναι ένα διαφορετικό Φθινόπωρο που προετοιμάζει, θέλω να ελπίζω, μιά μεγάλη Άνοιξη...

The WALL !

. αγαπητέ Πρόεδρε

. ευχαριστώ που μού έδωσες το δικαίωμα να καμαρώνω επιτέλους βλέποντας τον πρωθυπουργό τής Ελλάδας να ΥΠΑΡΧΕΙ, σε αντίθεση με τον προηγούμενο που ήταν χαμένος στην ομίχλη, όταν ( και μόνο από υποχρέωση ), βρισκόταν στις διεθνείς συναντήσεις.
. Χθές, με αφορμή τούς εορτασμούς για την επέτειο τής πτώσης τού Τείχους τού Βερολίνου άκουσα : " ... σαν Έλληνες αλλά και σαν Ευρωπαίοι, σήμερα, πρέπει ακόμα να φωνάξουμε : γκρεμίστε και το τελευταίο τείχος, αυτό που χωρίζει την Κύπρο στα δύο."


. Μην ξεχνάμε όμως, οτι λίγο δίπλα από την Κύπρο, στην Παλαιστίνη, υπάρχει ακόμη ένα τείχος ενός πολύ πιό απάνθρωπου καθεστώτος που κάθε μέρα, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, δολοφονεί, αφαιρεί την ελευθερία ενός λαού, τού αφαιρεί πόρους επιβίωσης, αφαιρεί ζωές, οδηγεί στην απόγνωση ένα λαό, τον ωθεί στην εξέγερση για να την πνίξει στην συνέχεια με τα τάνκς του.

. Μια Γενοκτονία διαρκείας !

. Αυτό το εγκληματικό καθεστώς πρέπει να εγκαλείται καθημερινά, και με κάθε ευκαιρία και σε κάθε χώρο όπως για παράδειγμα στην τελευταία ψηφοφορία στον ΟΗΕ με θέμα την καταδίκη τού Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα, όπου όμως νομίζω οτι η Ελλάδα απείχε ( ! ). . Και η σιωπή, είναι συνενοχή ...

Αστειάκια ;

.
. Δεν κατάφερε να μάς τρελλάνει όσο ήταν πρωθυπουργός τρομάρα του, προσπαθεί να τα καταφέρει πρίν πέσει με τα μούτρα στα σουβλάκια και τις γαρδούμπες κάνοντας και διαλείμματα playstation.
. Τί είπε πάλι το άτομο :
1ον - Όποιος δεν συνταχθεί με τον νέο πρόεδρο θα έχει να κάνει μαζί μου !
2ον - Θα είμαι πάντα μαζί σας στην πρώτη γραμμή !



Σέ ποιόν τα λέει ; Η καλύτερα ποιός τον ακούει ; Υπάρχει δηλαδή ένας ( 1 ) άνθρωπος που να μην σκάει στα γέλια με αυτές τις δηλώσεις, αυτού τού συγκεκριμένου ανθρώπου ;


. Κι αναρωτιέμαι : Είναι δυνατόν να είχαμε πρωθυπουργό αυτόν τον τύπο ; Για έξη ( # 6 ) χρόνια ; Τι λαός είμαστε ;

. ...εκτός κι αν είχαμε πρωθυπουργό τον μεγαλύτερο χιουμορίστα, και δεν τον είχαμε εκτιμήσει σωστά μέχρι τώρα...
. Αλλά και πάλι : τι λαός είμαστε που δεν εκτιμούμε τέτοιο χιούμορ ;

update 10/11 : δέστε και για το όλο "πακέτο"

πάλι μπροστά με SUMMERTIME ( ξανά ! )

.
. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος.
. Μιά ανάρτηση που πολύ καιρό ήθελα να κάνω με την "συνεταιρική" φωτογραφία τής αγριοτριανταφυλλιάς, και που έγινε στην καλύτερη χρονικά στιγμή, στη γιορτή τού Μήτσου.
. Μια ανάγνωση ενός υπέροχου κειμένου στο FB ενός πολύ αγαπητού φίλου μου, τού Πέτρου,
. Μιά πρόταση φιλίας στο FB από τον Στέφανο, και μιά συμμετοχή στην παρακολούθηση τού ιστολογίου αυτού από τον Αλέκο.

. Από δύο φίλους που πάρα πολύ καιρό παρακολουθώ και διαβάζω στη μπλογκόσφαιρα.
. Από τότε που εγώ έκανα τα πρώτα μου βήματα, χωρίς ειδικές γνώσεις, με άγνοια κινδύνου ( ! ) αλλά και με όρεξη να δείξω κάποιες φωτογραφίες μου και να τις θυμηθώ και εγώ, καθώς σιγά σιγά είχα ξεκινήσει μιά διαδικασία ψηφιοποίησης παληών και νεώτερων slides μου.
. Που σέβομαι πολύ την άποψή τους και αγαπώ την ευαισθησία και την ...ξεροκεφαλιά τους !

. Και γι αυτό, αισθάνομαι όπως όταν παρακολουθώ αυτό το video :



είναι ο Keith Jarrett στο Τόκιο το 1987.

. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί αυτό το συναίσθημα ! ! !

. Χαρισμένο σε όλους τούς φίλους και τούς δικούς μου.

στο φίλο μου...

.
. Η φωτογραφία αυτή, είναι ...συνεταιρική ! Βγήκε στην περιοχή τών Πρεσπών πρίν από πολλά χρόνια. Τρείς καλοί φίλοι, φοιτητές τότε, πήγαμε εκδρομή με τις φωτογραφικές μας μηχανές. Το τοπίο ήταν υπέροχο, φθινόπωρο, ομίχλη, κάπου κάπου ψιλόβροχο, πεσμένα χρώματα, μαγεία !
. Μ' αυτά κι αυτά, τελείωσαν τα φίλμ μου που δεν ήταν και πολλά.



. Κάποια στιγμή καθώς σιγά σιγά επιστρέφαμε, πέρασα μπροστά από αυτήν την αγριοτριανταφυλλιά. Πρόσεξα τις σταγόνες από το ψιλό-βροχο επάνω της. Μαζεύανε το τελευταίο φώς τής μέρας και το ξανά-στελναν στά μάτια μου.
. Αφού δεν είχανε τριαντάφυλλα, λάμπανε με τούς κατακόκκινους καρπούς τους και τούς μικρούς μεγεθυντικούς φακούς τών σταγόνων τής βροχής.

. Φίλμ όμως δεν είχα !

. Έτσι ζήτησα τήν μηχανή τού φίλου μου τού Μήτσου που ήταν πιό προνοητικός, και έβγαλα δύο φωτογραφίες από το ίδιο θέμα : μιά για μένα και μιά γι αυτόν. Το φώς ήταν λίγο, τα ASA το ίδιο, 8 ή 4 η ταχύτητα, κι έτσι είναι λίγο κουνημένη. Μ' αρέσει όμως.

. Σήμερα που είναι η γιορτή του, τού χαρίζω αυτήν τήν ανάρτηση... Ευχαριστώ φίλε...

για τον πατέρα μου...

.
. Σάν σήμερα ήταν η γιορτή τού πατέρα μου. Έφυγε πριν λίγα, ( δεν είναι λίγα· αλλά εγώ θέλω να μικραίνω το χρόνο τής απουσίας του ), χρόνια.




. Αντί για "Χρόνια Πολλά", αυτή η φωτογραφία. Έχει κατεβάσει τα τρία του παιδιά και ένα ξάδερφό μας στην Ακρόπολη από το μακρυνό βουνίσιο χωριό μας. Στην Ακρόπολη...
. Και γέμιζε το μυαλό μας με εικόνες. Περικεφαλαίες, χλαμύδες, σπαθιά. Τον Περικλή, τον Φειδία, τα ξύλινα τείχη, το Μοροζίνη, αλλά και την φυλάκιση εκεί, και στην συνέχεια την δολοφονία τού Οδυσσέα Αντρούτσου. "Μοίρα" κακή πολλών αγωνιστών.

. Σήμερα, την μέρα τής γιορτής του, την αγάπη μου στα αδέρφια μου. Να τον θυμόμαστε, και να θυμόμαστε τον αλτρουϊσμό του, τα όνειρά του, το πείσμα και την μεθοδικότητα να επιτυγχάνει πολλά από αυτά τα όνειρα, όταν για άλλους φαντάζαν χίμαιρες, την αγάπη του για τον κόσμο, το ξόδεμά του για τούς άλλους...
. Να προσπαθήσουμε να είμαστε αντάξιοί του...

η λωρίδα τής Γάζας, κι οι γάζες στα μάτια κάποιων...

.
τού ανταποκριτού μας :

















. Η ανωτέρω σπάνια φωτογραφία δείχνει τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται στην λωρίδα τής γάζας τών Εξαρχείων άκακοι και φιλήσυχοι πολίτες που έτυχε να βρεθούν εκεί χωρίς να ενδίδουν σε λαϊκισμούς και φλέρτ με τον Γυάλινο κόσμο τού Γυαλιού τών ΜΜΕ. Αυτό θεωρείται έγκλημα, και επισύρει βάναυση μεταχείριση στην ανωτέρω λωρίδα.
. Η μεγάλη δε διάρκεια τών βασανιστηρίων που εφαρμόζουνε οι νέοι Ισραηλινοί έποικοι, προκαλούν ακούσιους γέλωτες μέχρι δακρύων, τών βασανιζομένων που δεν αντέχουν τον πόνο και αντιδρούν μ' αυτόν τον τρόπο. Έτσι εξευτελίζεται πλήρως η προσωπικότης τού βασανιζομένου και δεν έχει μούτρα μετά να βγεί στο "γυαλί", συγνώμη στην Κοινωνία. Το μαρτύριο επιτείνει όπως φαίνεται η κακή χρήση ακουστικής κιθάρας, ενώ εντύπωση προκαλεί οτι οι βασα-νιστές απολαμβάνουν με όλη τους την καρδιά τον εξευτελισμό και το βασανιστήριο τού αθώου πολίτη και ξεκαρδίζονται σαδιστικά στα γέλια.
. Αντίστοιχες στιγμές βασανιστηρίων και εξευτελισμών είχαν απο-τυπωθεί σε ανάλογες φωτογραφίες και στο Αμερικανικό στρατόπεδο Αμπού Γκράϊμπ τού Ιράκ. Οι φωτογραφίες εκείνες τάραξαν την κοινή γνώμη όλου τού Πολιτισμένου Κόσμου και προκάλεσαν δικαστικές διώξεις κατά τών εκεί υπευθύνων.
. Αναμένεται μετά την Λωρίδα τής Γάζας τών Εξαρχείων, το Αμπού Γκράϊμπ να αναφερθεί στην επόμενη ανακοίνωση-Διαμαρτυρία-προσέξτε-με-κι-εμένα, τού κ. Τσίπρα για κάποια άλλη περιοχή τού αντιδραστικού καθεστώτος τής Ελλάδος.

επιστροφή... ( ; ) με SUMMERTIME

.
. κι επειδή για πολύ παρασύρθηκα από όλο το κλίμα τής μέσω τών εκλογών ανατροπής πραγμάτων που για χρόνια με πνίγανε και τα ένοιωθα σαν μιά βαρειά πέτρα, που σαν Σίσυφος έπρεπε να κουβαλάω κάθε μέρα αλλά ακόμη και κάθε νύχτα, κι αφού κάποια από όσα ονειρεύτηκα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο για την υλοποίησή τους, σήμερα θέλω να ηρεμήσω και να απολαύσω καλή μουσική. Σάς προτείνω λοιπόν το πιό κάτω κομμάτι... Χαλλλαρά !

. είναι οι Ray Brown στο μπάσο, Gene Harris στο πιάνο και Jeff Hamilton στα ντράμς



. κι αν είναι Φθινόπωρο, μιά γλυκειά Άνοιξη είναι έξω, αλλά και μέσα μας...

. και περιμένουμε το καλοκαίρι. SUMMERTIME ! ! !

. πιστεύουμε οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες,
- μετά από τα σεμνά και ταπεινά σκοτάδια που σκέπασαν την διαφάνεια και κάθε ιδέα χρηστής και ωφελίμου Διοίκησης για τον Πολίτη,
- μετά την επανίδρυση τού Κράτους τής ρεμούλας στην οποία συλ- λογικά και ξαναλέω Σ·Υ·Λ·Λ·Ο·Γ·Ι·Κ·Α, μιά ολόκληρη Κυβέρνηση επιδίδονταν ανενδοίαστα ( Ομόλογα, Βατοπαίδι, εκχωρήσεις ΟΤΕ, αγορά "Γερμανός", απαξίωση ΔΕΗ και ΟΣΕ ώστε να τα ξεπουλήσουν κι αυτά... ),
- μετά τούς Υπουργούς με τις offshore και τις Βατοπαιδινές συμβολαιογράφους,
- τούς Παυλίδηδες, Στυλιανίδηδες, Χατζηγάκηδες, Μαρκογιαννάκηδες και κάθε είδους Γκιουλέκα πού 'χε ανεβεί στο σβέρκο μας, ( πάλι τα πήρα ! κλείνω εδώ ).

και παρ' όλα αυτά, και πεισματικά,

. Ελπίζουμε ξανά !

. κι αυτό, ήδη μάς κάνει καλύτερους ...

CHE - MERCEDES SOSA

.
8 Οκτώβρη 1967 έφυγε ο Τσέ



. Η ζωή του ήταν σύντομη, αλλά ΕΖΗΣΕ την κάθε στιγμή της !
. Κι όχι μόνο έζησε ( με την βαθύτερη σημασία τής λέξης ), αλλά έγινε διαχρονικό σύμβολο σε όλα τα μήκη και πλάτη τής γής. Επειδή ονειρεύτηκε και δεν αναπαύτηκε στις δάφνες του. Επειδή ονειρεύτηκε και μάς έδειξε οτι όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και την ζωή...

5 Οκτώβρη 2009 έφυγε η Μερσέντες Σόσα



. Τα τραγούδια της συνόδεψαν πολλές φορές τίς φωτογραφίες τού Τσέ, σε φοιτητικά δωμάτια, σε πανώ σε συγκεντρώσεις, πορείες, αγώνες.
. Και μάλλον θα συνεχίσουν να βρίσκονται μαζί κάθε που κάποιοι, λίγοι στην αρχή, περισσότεροι στην συνέχεια θα ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο, και θα αποφασίζουν να τον πετύχουν.

. Και κάθε φορά που θα λένε VENCEREMOS ! ! !

η φωτογραφία τού Γκεβάρρα, είναι από την Σίβυλλα. Ευχαριστώ...

μιά παληά συνέντευξη, ξανά.

.
. Στό ιστολόγιο " Πρόχειρο Τετράδιο " τού Παναγιώτη Παπαχατζή, διάβασα ένα κείμενο από μιά παληά συνέντευξη τού Γ. Παπανδρέου, που μού άρεσε πολύ.
. Δείχνει την ευαισθησία ενός ανθρώπου, που την κράτησε σχεδόν πεισματικά, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

. Άν το σκεφτούμε καλά, τόσο τα ΜΜΕ τών νταβατζήδων, όσο και η μικρόψυχη αρτηριοσκληρωμένη άλλη Αριστερά ( και ΚΚΕ αλλά ΚΑΙ ο Συν/σύριζα, απλά διαφορετικός βαθμός αρτηριοσκλήρωσης ), αυτήν την ευαισθησία στόχευαν και λοιδωρούσαν όλα αυτά τα χρόνια... κι αυτό κάνουν και τώρα ακόμη στα blogs τού χώρου... Είμαι απόλυτα σίγουρος οτι πολύ γρήγορα, με τα πρώτα μέτρα θα τούς κοπεί αυτό...
. Κι ήταν πιό εντυπωσιακό να το διαβάζω κάτω από αυτές τις συνθήκες μετά τα εκλογικά αποτελέσματα που ξαναφέρνουν καθαρό αέρα και την υπόσχεση μιάς Άνοιξης...
. Το παραθέτω αυτούσιο...

" Να σταματήσουμε το μοιρολόι...
Το παρακάτω είναι απόσπασμα από μια ομιλία του Παπανδρέου, δύο χρόνια πριν. Δεν ξέρω γιατί αλλά ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που θυμήθηκα εχθές βράδυ.

"Το μοντέλο ανάπτυξης στην χώρα μας αιχμαλώτισε την Ελλάδα σε αδιέξοδα. Το δημόσιο, αιχμάλωτο στην γραφειοκρατία, το ρουσφέτι και την διαφθορά. Το Πανεπιστήμιο, αιχμάλωτο ενός κρατικού συγκεντρωτισμού και, ο φοιτητής, αιχμάλωτος του ενός και μοναδικού συγγράμματος.

Ο ασθενής, αιχμάλωτος της υπερεξειδίκευσης και της έλλειψης πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην γειτονιά του. Τα Νοσοκομεία, αιχμάλωτα των κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων των προμηθευτών.


Ο τηλεθεατής, αιχμάλωτος του ανταγωνισμού των τηλεπαράθυρων. Ο νέος άνθρωπος, αιχμάλωτος της πελατειακής αντίληψης, του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας και της υπέρτατης ανάγκης να έχει, όπως λέει η ίδια η νέα γενιά, το «κονέ», για να προχωρήσει στη ζωή του.

Ο πεζός, αιχμάλωτος της έλλειψης πεζοδρομίων. Η Αθήνα, αιχμάλωτη των σκουπιδιών και, η περιφέρεια, αιχμάλωτη της Αθήνας. Ο μαθητής, αιχμάλωτος του καταναγκαστικού έργου της αποστήθισις για τις εξετάσεις. Οι Αθηναίοι, αιχμάλωτοι ενός περιβάλλοντος που υποβαθμίζεται, αιχμάλωτοι των ρύπων στα πνευμόνια τους, αλλά και ενός υδροφόρου ορίζοντα που, σιγά - σιγά, θα μας δηλητηριάζει.

Τα μικρά παιδιά, αιχμάλωτα της έλλειψης πρασίνου, χώρων αναψυχής και παιχνιδιού. Οι κολυμβητές, αιχμάλωτοι των αυθαιρέτων στις παραλίες μας. Οι οδηγοί, αιχμάλωτοι της κίνησης, οι αγρότες, αιχμάλωτοι των μεσαζόντων, η μητέρα, ο γονιός, αιχμάλωτοι του ωραρίου των σχολείων.

Οι καλλιτέχνες, αιχμάλωτοι πολέμου, αυτού του πολέμου των πληροφοριών, που κατακλύζουν και βομβαρδίζουν την ζωή μας και πνίγουν την ποιότητα του πολιτισμού μας. Οι φτωχότεροι, αιχμάλωτοι της ακρίβειας, οι μετανάστες, αιχμάλωτοι μιας πολιτείας, που δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματά τους.

Το άτομο με αναπηρία, αιχμάλωτο μιας πολεοδομίας, που ποτέ δεν το υπολόγισε. Ο μηχανικός, αιχμάλωτος της τσιμεντοκρατίας. Την τελευταία δεκαετία, χτίσαμε 1.000.000 σπίτια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Και τι σπίτια !

Οι δημότες, αιχμάλωτοι των ιδιωτικών τους χώρων, ελλείψει δημοσίων χώρων πολιτισμού και συμμετοχής. Και οι πολιτικοί; Οι πολιτικοί, αιχμάλωτοι των μεγάλων ή και μικρότερων συμφερόντων της μιντιοκρατίας, της μετρησιοκρατίας και της μετριοκρατίας.

Και σε όλα αυτά, ο πολίτης, αιχμάλωτος της ανασφάλειας του. Μιας πεποίθησης ότι, τίποτε δεν αλλάζει. Ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί και μοίρα του, μοίρα μας. Ότι αυτός είναι ο προορισμός μας, το πεπρωμένο μας.

Η μάχη που δίνω, και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αυτές τις μέρες, δεν είναι απλώς μια μάχη προσώπων. Είναι μια μάχη ιδεών. Και είναι ώρα, να απελευθερωθούμε από την μοιρολατρία μας και το μοιρολόι που την συνοδεύει."

Από σήμερα οι πολίτες έδωσαν την εντολή στον Παπανδρέου να τους πείσει ότι πρέπει να σταματήσουμε τον μοιρολόι σαν λαός. Είναι πλέον στο χέρι του. Από εχθές το βράδυ έχω μόνιμα ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο και ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι που γνώρισα τα τελευταία 2 δύσκολα χρόνια έχουν το ίδιο ακριβώς χαμόγελο. Στέφανε, Γιώργο, Στέφανε, Πέτρο, Ανδρέα, Κατερίνα, Μιχάλη, Κώστα, Γιάννη, Στέλιο, Σωτήρη, Ντίνα... πάμε! :-)

πάντα υποκειμενικά, Παναγιώτης Παπαχατζής "

http://proxeirotetradio.blogspot.com/2009/10/blog-post_05.html

ο ...γενναίος !

.
. Μαζί με πολλά που ελπίζω να πάνε στον αγύριστο μαζί με τούς "σεμνούς και ταπεινούς" τής κάποτε "νέας διακυβέρνησης", ελπίζω νά είναι και ο βιασμός τών νοημάτων που φέρουν ( ή μάλλον έφεραν κάποτε ) οι λέξεις.
. Έτσι το νόμιμο θα είναι νόμιμο, το ηθικό θα σημαίνει ηθικό, και η ανασυγκρότηση τού κράτους θα είναι ανασυγκρότηση. Νομίζω οτι ένα από τα πράγματα που βαραίναν έναν λαό ολόκληρο επί περίπου έξι χρόνια και τελικά ξέσπασε, είναι αυτή η καθημερινή διαστροφή τών λέξεων και τών νοημάτων που τούς αντιστοιχούσανε.

. Το φέρνω στο νού μου καθώς ακούω να χαρακτηρίζεται από την κα Κούβελου ( πρώην Μπακογιάννη, πρώην Μητσοτάκη ), "γενναία" η πράξη παραίτησης τού ακαταλληλότερου, από την αρχηγία τού κόμματος τής ...αξιωματικής Αντιπολίτευσης...! ( δεν το χορταίνω, δεν το χορταίνω ! )



. Ποιά είναι αλήθεια η γενναιότητα ; Όταν τα κάνει κανείς μπάχαλο παντού, ΠΑΝΤΟΥ, και φεύγει πρίν προλάβουν να τού ζητήσουν τα ρέστα ; Πρίν γίνει απόλυτα κατανοητό το μέγεθος τής ρεμούλας από την μιά και τής ανικανότητας από την άλλη ;
. Τότε τί είναι φυγομαχία ; Τί είναι δειλία ;
. Αυτός άλλωστε δεν είναι που πρίν μιά βδομάδα φώναζε οτι : "θα είμαι στην πρώτη γραμμή μαζί σας" στούς οπαδούς του ;
. Εκτός κι αν τούς καλέσει όλους στην Ραφήνα...

Στείλτε τον . . .

.
. Σήμερα είδα στις ειδήσεις σε κρατικά αλλά και ιδιωτικά κανάλια τον απερχόμενο πρωθυπουργό να επισκέπτεται το Μουσείο τής Ακρόπολης με την dr. Νατάσσα και τα δίδυμά της.
. Ηταν μια ωραία και συγκινητική εικόνα...


. Φαντάζομαι οτι σήμερα, που ησύχασε λίγο από τις πολλές φορές και δύο ομιλίες την ημέρα, σκέφτηκε αντί να κάτσει στην κονσόλα του, να κάνει κάτι και για τα μικρά. Άλλωστε κι αυτά θα ήταν κουρασμένα μιάς και τα τραβολογούσανε κι αυτά στην ομιλία κλπ.
. Θυμήθηκε ταυτόχρονα και το τεράστιο έργο του όταν ήταν Υπουργός ... Πολιτισμού τρομάρα του ( το θυμάται κανείς ; ), και σκέφτηκε οτι έχει καθήκον να διαπαιδαγωγήσει και τα μικρά ( φυσικά μπροστά στις κάμερες ! ). Πήγε στο Μουσείο λοιπόν και στοργικά αλλά ταυτόχρονα και με αποφασιστικότητα τα έπαιρνε στα στιβαρά του μπράτσα και ρωτούσε αν ...ξέρουν το Μέγα Αλέξανδρο ! ! !

. Συγκινήθηκα πολύ από την εικόνα αυτή ! Πρέπει να είναι πολύ καλός στο ρόλο τού ...πατέρα ( ! ), με την ανατροφή και την ενασχόληση με τα δίδυμα...

. Τόσο πολύ, που σάς παρακαλώ, προκειμένου να έχει καιρό για ν' ασχοληθεί μαζί τους...

. ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ !


. ΥΓ : Δεν μπόρεσα να βρώ φωτογραφία από την επίσκεψη στο Μουσείο. Κι ίσως αδιαφόρησα γι αυτό. Δεν έχω δημοσιογραφικά καθήκοντα· ( εδώ δεν έχουν οι δημοσιογράφοι ) ... !
Η ουσία όμως και αυτής της φωτογραφίας όπως και τών άλλων στο Μουσείο, είναι η ίδια : μια θεατρκή παράσταση που όμως την αποδέχθηκε και την ανέχθηκε για έξη χρόνια ένας λαός, και θα το πληρώνει για χρόνια ! ! !

.την φωτογραφία την δανείσθηκα από το blog : kar-aman-lis.blogspot.com/

πήρανε Μέτρα λέει...

.
. μάς ζαλίσανε για τα μέτρα που πήρανε για την Οικονομία. Οι δουλευταράδες...

. μερικά από τα μέτρα λοιπόν ...

ακούνε για την "απρόσμενη ( ! ) " Παγκόσμια Οικονομική Κρίση...
. - Το Μέτρο : Γεμίσανε τα υπόγεια τών Τραπεζών με ευρώ, χωρίς να διασφαλίζεται οτι αυτά τα λεφτά θα ενισχύσουν την Ανάπτυξη ή έστω θα χρησιμοποιηθούν σαν ανάχωμα για την αποτροπή τής πτώχευσης και τού κλεισίματος τών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, αλλά και τών μεγαλύτερων στην συνέχεια. Το αποτέλεσμα ήταν οι τράπεζες να αξιοποιήσουν για τον εαυτό τους αυτά τα κονδύλια και να εκτοξεύσουν τα κέρδη τους με "τζάμπα" λεφτά. Τα λεφτά τού κοσμάκη, στούς λίγους.

ακούνε για κρίση και
. - Το Μέτρο : μειώνουν τα ...τέλη ταξινόμησης ! ! ! Οι μόνοι κερδισμένοι είναι ποιοί ; Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι εισαγωγείς αυτοκινήτων και λιγότερο αυτοί που αγόρασαν μεγάλα κυρίως αυτοκίνητα. Οι χαμένοι είναι η Εθνική Οικονομία με την εξαγωγή κεφαλαίων προς τις χώρες που παράγουν αυτοκίνητα, καθώς και το περιβάλλον με την αύξηση τού στόλου τών αυτοκινήτων που συνεπάγεται και αύξηση τών ρύπων.

ακούγοντας για κρίση τους έρχεται κι άλλη Ιδέα ! ! !
. - Το Μέτρο : έκπτωση στα ... κλιματιστικά ! ! ! Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι Ιάπωνες κατασκευαστές και οι μεγαλοεισαγωγείς. Χαμένη η Εθνική Οικονομία πάλι, αφού το χρήμα φεύγει έξω. Άν τα λεφτά αυτά πηγαίναν σε μονώσεις τών κτιρίων, ΔΕΝ θα χρειαζόταν τα κλιματιστικά, και θα κινούνταν λίγο και τα οικοδομικά επαγγέλματα που είναι σε πλήρη ακινησία.

τέλος ακούγοντας τήν εξαγγελία Παπανδρέου για φορητό υπολογιστή σε κάθε μαθητή και για το ηλεκτρονικό βιβλίο :
. - Τό Μέτρο : το Υπουργείο Παιδείας κάνει "προσφορά" ένα κουπόνι 450 ευρώ για αγορά "laptop" δηλαδή netbook που όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο BillDanos ΕΔΩ, είναι άχρηστα ! Οι κερδισμένοι είναι πάλι οι ξένες Εταιρείες παραγωγής και οι συνήθως ξένων συμφερόντων μεγάλες αλυσσίδες καταστημάτων που τα διαθέτουν. Οι χαμένοι είναι οι μαθητές που θα πάρουν κάτι άχρηστο, και το περιβάλλον, αφού όλος ο τεράστιος όγκος αυτών τών μηχανημάτων θα καταλήξει στις χωματερές μετά από ένα με δύο χρόνια το πολύ.

. Υπάρχει κοινός τόπος για τα ...μέτρα αυτά ;
. Η εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα, η επιβάρυνση τού περιβάλλοντος, το κέρδος λίγων, ελάχιστων μεγαλοεισαγωγέων.
. Η ...αξιοποίηση τής Κρίσης σαν πρόφαση για λήψη μέτρων χωρίς καμμιά σοβαρότητα.

. Α' ... και τα μαύρα βαλιτσάκια που αλλάζουν χέρια...

. Ως το τέλος. Να αρπάξουν. Να διαγουμίσουν...

με την συγκίνηση μιάς ομιλίας...

.
. Μια φράση : " Δεν σάς ζητώ Ανοχή· σάς ζητώ Σ Υ Μ Μ Ε Τ Ο Χ Η ! "

. κι ένα βιβλίο : " Το παραμύθι χωρίς όνομα " τής Πηνελόπης Δέλτα.



. Κι αρχίζει πάλι ένας ρομαντισμός ( είναι ; ) να μάς κάνει να ονειρευόμαστε μιά άλλη πατρίδα. Που θα την κάνουμε " Άλλη " εμείς !
. Κι αυτή την φορά δεν είναι μόνο ρομαντισμός. Είναι και η Γνώση τού τί προκάλεσε και τι κόστισε η χαμένη πενταετία τού αχρηστότερου, ανωφελέστατου και ταυτόχρονα δυσαρεστότατου που επι τέλους μάς αδειάζει τη γωνιά ! Είναι η πείρα τού '93, τα όνειρα τού '81, που ζούν ακόμη μέσα μας. Θα μάς οδηγούν στο φτιάξιμο μιάς δικαιότερης κοινωνίας.
. Κι όπως σημείωσα σε σχόλιο σε ένα ιστολόγιο που σέβομαι πολύ τις απόψεις που αναγράφονται εκεί :

". Κι ίσως είναι καιρός να ακούσουμε το κάλεσμα τού Πρόεδρου τού ΠΑΣΟΚ για μιά τέτοια κοινωνία συμμετοχής και όχι καναπέ ! Μιά κοινωνία που θα ενδιαφέρεται για το κοινό καλό και όχι για το ατομικό ρουσφέτι.

. Γιατί άν φταίει μιά φορά ο όποιος πολιτικός που έχει καθεστωτική λογική ή κάνει "εξυπηρετήσεις", φταίνε εκατό φορές οι “πολίτες” ( σε εισαγωγικά, γιατί δεν είναι Πολίτες, είναι ιδιώτες - idiots ), που πιέζουν τούς πολιτικούς και τα στελέχη για κάθε είδους ρουσφέτια. Αλλά κι εμείς που το ανεχόμαστε...

. Κι αυτή η κοινωνία θέλει συμμετοχή, διάλογο, συστρατεύσεις, καλόπιστο έλεγχο τής εξουσίας. Καθημερινό ! Άν ξανααράξουμε στον καναπέ ή στις ομάδες εύκολης διαμαρτυρίας ( γιατί άραγμα είναι κι αυτό ), εμείς θα φταίμε κι όχι οι πολιτικοί.

. Έχουμε ξανά μια ευκαιρία… Να μην την αφήσουμε να πάει χαμένη είναι δικό μας χρέος…"


. ..... " σάς ζητώ Σ Υ Μ Μ Ε Τ Ο Χ Η ! "

. Αυτή η πρόταση λέει όλα όσα ονειρεύτηκε αυτός ο Λαός για χρόνια, μερικές φορές προσέγγισε και πάλι έχασε. Εδώ είμαστε, να μην ξαναχάσουμε αυτή την νέα ευκαιρία.

. Και ξανά λέει : ” Τώρα είναι η ώρα τής Επιλογής. Πάμε ! ”

. Ε λοιπόν απόψε ανανεώσαμε τα όνειρα τής νειότης μας, ξαναφέρνουμε στο φώς τα όνειρα τών δικών μας που μάτωσαν κι αφήσανε τα νειάτα ή και τη ζωή τους σε φυλακές, εξορίες, μάχες. Όχι για τον εαυτό τους ! Για μιά καλυτερη, Δικαιότερη Ελλάδα !

. Ε λοιπόν Π Α Μ Ε ! !

με λόγια άλλου...

.
. Τόσες μέρες όλο σχεδιάζω αναρτήσεις, κι όλο τις σβήνω ή τις αποθηκεύω ημιτελείς. Υποτίθεται οτι το ιστολόγιο δεν ασχολείται με την .." πολιτική " !
. Σήμερα όμως, διάβασα ΕΔΩ, σε ένα ιστολόγιο που διαβάζω πολύ συχνά, ( και έχω αναρτημένη στο δικό μου και την διεύθυνσή του στο "ΔΙΑΒΑΣΑ..." ), τα παρακάτω, και δεν έχω να προσθέσω ούτε ένα κόμμα.

. Σε ευχαριστώ πολύ endea neos !


ΠΕΜΠΤΗ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 01, 2009
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως δυνατότητα…



Η εκλογική μου συμπεριφορά, από τη μέρα που πάτησα τα 18, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, κινείται πάντα στην ίδια ευρύτερη ιδεολογική και πολιτική γειτονιά.

Ως ιδεολογία, ως κουλτούρα, ως ψυχοσύνθεση, ως βίωμα, αναγνωρίζω τις ρίζες του δικού μου κόσμου, της δικής μου ανάγκης, σε εποχές και χώρες που δεν πρόλαβα, λόγω ηλικίας και συνθηκών να ζήσω... Οι αναζητήσεις της Νέας Αριστεράς της Δύσης, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, με συγκινούν ακόμα…

Ποτέ δεν απείχα από μια εκλογική αναμέτρηση, ποτέ μου δεν έριξα λευκό στην κάλπη!

Η εκλογική μου συμπεριφορά, μέχρι τώρα, λαμβάνει πάντα υπόψη την πολιτική συγκυρία, ελπίζοντας για το καλύτερο, προσπαθώντας με πολιτικούς όρους και τρόπους για το καλύτερο, χωρίς την ίδια στιγμή να περιμένω θαύματα, ούτε από την πολιτική, ούτε από τους ανθρώπους…

Πολιτική Οικολογία, ειρηνιστές, ανένταχτους αριστερούς, αριστερούς υποψήφιους Εργατικού Κόμματος του εξωτερικού ψήφισα, όσα χρόνια ζούσα στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα η ψήφος μου ξεκίνησε από το ΣΥΝ, για να φτάσει την Κυριακή στο ΠΑΣΟΚ, με πρόεδρο το Γ. Παπανδρέου.

Ψηφίζω ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου για τους εξής λόγους.

1ον. Γιατί πιστεύω ότι η χώρα χρειάζεται μια αλλαγή παραδείγματος, σε επίπεδο ουσίας και ύφους. Χρειάζεται ένα προοδευτικό, κοινωνικά ευαίσθητο, ορθολογικό, πατριωτικό και συγχρόνως κοσμοπολίτικο ταρακούνημα.

2ον. Γιατί πιστεύω πως οι άνθρωποι «σφραγίζονται» ως προσωπικότητες από την εποχή τους και από το βίωμά τους. Κυρίως στα χρόνια της εφηβείας και της νιότητα τους. Το ότι ο Γ. Παπανδρέου «πλάστηκε» στα καλά χρόνια της χειραφέτησης στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Σουηδία, στα πρώτα και ενθουσιώδη χρόνια της μεταπολίτευσης στον τόπο μας, μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικό σε όσα λέει πως επιθυμεί να κάνει, για τη χώρα και το λαό μας.

3ον. Γιατί η αδιαμεσολάβητη σχέση-παράδοση των Παπανδρέου, με τους πολίτες αυτού του τόπου, είναι μεν δίκοπο μαχαίρι, είναι αρχηγισμός, μπορεί να είναι υπό προϋποθέσεις όμως, μπορεί να γίνει, μπορεί να λειτουργήσει και ως καταλύτης, ως μηχανισμός κοινωνικής και πολιτικής χειραφέτησης, ως όχημα προοδευτικής ανατροπής, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα.

4ον. Ο διακηρυκτικός λόγος του Γ. Παπανδρέου είναι προοδευτικός και κοινωνικά ευαίσθητος λόγος. Το ΠΑΣΟΚ, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, είναι ο κύριος μοχλός μεταρρυθμίσεων σε αυτόν εδώ τον τόπο. Το περιεχόμενο και το ύφος μιας διακυβέρνησης Παπανδρέου αύριο, στην πράξη, παραμένουν ζητούμενα. Όχι μόνο για τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
Πρώτα από όλα, πάνω από όλα, περισσότερα από όλα, η κοινωνία χρειάζεται να στρατευτεί, η κοινωνία χρειάζεται να πιέζει, η κοινωνία χρειάζεται να δημιουργεί τις πολιτικές εκείνες προϋποθέσεις, που θα σπρώχνουν τα πράγματα μπροστά και προοδευτικά. Συγκοινωνούντα και αλληλοτροφοδοτούμενα δοχεία, κοινωνία και ηγεσία...

5ον. Για να είναι υπόλογοι στους Έλληνες πολίτες ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει πρώτα να δοκιμαστούν, πρέπει πρώτα να τους δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουν ότι αυτά που λένε τα εννοούν και θα παλέψουν να τα πετύχουν, στο βαθμό που επιθυμούν και μπορούν, με τη βοήθεια της κοινωνίας και πιθανώς και άλλων κομμάτων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αυτήν την Κυριακή, εγώ, τη σκυτάλη της ελπίδας, την ευκαιρία, την ψήφο μου δηλαδή, θα τη δώσω στο ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου. Ελπίζοντας για τα καλύτερα. Μη αποκλείοντας και τα χειρότερα…

Για να ξέρω όμως, για να «μετρήσω» το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, πρέπει να το δοκιμάσω, ως κυβέρνηση…

Απολογισμό θα κάνω στο τέλος της κυβερνητικής του θητείας, αν το εμπιστευτούν οι πολίτες ως κυβέρνηση, αυτήν την Κυριακή.

Υ.Γ. Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι του Β.Φ.
Αναρτήθηκε από endea neos στις 10/01/2009 12:34:00 μμ
Ετικέτες εκλογές, Ελλάδα, πολιτική

... διακοπές

. λίγες μέρες διακοπές.

. που κράτησαν ακόμη λιγότερο, καθώς επαγγελματικές "υποχρεώσεις" ταυτόχρονα με μιά αίσθηση καθήκοντος που την έχω βαρεθεί πιά, με ανάγκαζαν να επιστρέφω στο γραφείο μου σχεδόν ανά δύο μέρες...


. Αυτό, αλλά και κάποιες άλλες συνθήκες, μετέτρεψαν σε κούραση την επιζητούμενη ξεκούραση τών διακοπών.


. Έτσι το Αιγαίο αρκέστηκε να μού υποσχεθεί οτι θά 'ναι εκεί.



. Και εγώ υποσχέθηκα να βρώ χρόνο να ξανασυναντήσω τα κύματά του ...


Subscribe Free
Add to my Page

τέλος Εποχής ...

. Όσο γρήγορα έρχεται η Άνοιξη, τόσο γρήγορα φεύγει, παίρνοντας μαζί της, συνήθως, και το καλοκαίρι ( ! )

. Έρχεται ξαφνικά σαν αστραπή, σε μιά στροφή τού δρόμου, στα χρώματα μιάς βιτρίνας, μέσα από μιά ματιά, ένα τηλεφώνημα, και απροειδοποίητα πλημμυρίζει τις αισθήσεις σου, το σώμα σου, σ' ανεβάζει, και μετά από ένα μακρύ χειμώνα λές :

" θα ζήσω ! είναι και ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας ..."

. ...και πρίν το καταλάβεις, τέλειωσε η Άνοιξη, τέλειωσε και το καλοκαίρι ....


. Το καλοκαίρι που τις περισσότερες φορές δεν έζησες ...

. Δεν πρόλαβες να ζήσεις ...

. Το δείχνει και η Φλαμουριά. Μέσα Αυγούστου, και ήταν αρκετό ένα ζεστό αεράκι για να ξεραθούν τα φύλλα της.

. Προμήνυμα Φθινοπώρου καταμεσής στο καλοκαίρι....

αμαρτωλό δένδρο...

. Καλοκαίρι.

. Καλός καιρός. Γιά τί ; Γιά Όλα.


. Όσα έχεις ανάγκη, όσα ...ποθείς, όσα ...προλαβαίνεις !

. Όλα "αυτά" είναι εκεί. Σού ...προσφέρονται !

. Άλλοτε χαλαρά και ήπια, άλλοτε με ένταση και πάθος !



. Και πολλές φορές, πίσω από κάγκελλα, είτε εσύ τα βλέπεις, είτε δεν τα βλέπεις.

. Ψεύτικες υποσχέσεις ....


. Ή, μιά ακόμη εντονώτερη πρόσκληση για κινητοποίηση· για να ξεπεράσεις τα εμπόδια ....

. Να υπερβείς, επί τέλους, τον εαυτό σου ! ! !

Νικήτας Τσακίρογλου ΙΙ, ΚΘΒΕ

. Η ιστορία τού δεσποτικού γερο-βασιληά που βλέπει τους άλλους να σκύβουν στις προσταγές του και να τον λατρεύουν σαν είδωλο, και που μοιράζει ολόκληρη την περιουσία του στις κόρες του, οι οποίες τελικά τον προδίδουν, εμπεριέχει το βαρύ παράπτωμα που οι Αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν "ύβρι"...Ομως στο δεύτερο –και αποφασιστικότερο– μέρος της τραγωδίας, όταν ο Ληρ μένει μόνος, εκεί τον βλέπουμε στις ώρες της αυτογνωσίας και του μεγάλου πάθους να επικοινωνεί με τις φυσικές δυνάμεις, να τις επικαλείται και να τις αναστατώνει. Υπάρχει μία βαθιά έξαρση στην κατάληξη της ιστορίας του Ληρ, μία αποθεωτική μεταρσίωση, όπως δεν την έχει συναντήσει κανείς παρά μόνο στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή όταν κι εκεί ο ήρωας πλησιάζει την υπέρτατη και ευδαίμονα σοφία. ( κριτική Σπ. Παγιατάκη στην Καθημερινή ).

. "Στοίχημα ζωής" για τον ίδιο χαρακτήρισε ο Ν. Τσακίρογλου τον ρόλο τού Ληρ, σημειώνοντας πως ήταν μέσα στις φιλοδοξίες του από τότε που συμμετείχε με μικρούς ρόλους σε παραστάσεις τού έργου, με πρωταγωνιστές όπως ο Α. Μινωτής και ο Θ. Κωτσόπουλος.

"Δεν είναι απλώς θέατρο, αλλά μιά πράξη λειτουργική, ένα Ευαγγέλλιο, στο οποίο εγγράφονται όλα τα υψηλά νοήματα τής ζωής", είπε, ενώ υπογράμμισε πως ο ίδιος υποτάχτηκε στις οδηγίες τού σκηνοθέτη τής παράστασης, όπως οφείλει να κάνει κάθε ηθοποιός.

. ( από τις εφημερίδες ... )


. Μερικές παρατηρήσεις :

1 . Όταν έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση για το πέρασμά του από την Διεύθυνση τού ΚΘΒΕ, δεν ήξερα οτι συμμετείχε και παλαιότερα στο ίδιο έργο. Κι αναρωτιέμαι πάλι. Δέν έβλεπε τον Κωτσόπουλο και τον Μινωτή όταν έπαιζαν και συμμετείχε κι αυτός εκεί, σε κάθε παράσταση ; Δεν διδάχτηκε τίποτε μετά από δεκάδες επαναλήψεις τού έργου κάθε βράδυ με δύο μεγάλους ηθοποιούς ; Πώς να εξηγηθεί η πορεία του στην Διεύθυνση τού ΚΘΒΕ, η άπειρη Αλλαζονεία και ή Έπαρση ; Πώς δεν αντιμετώπισε καθόλου το θέμα τής ματαιότητας τής Εξουσίας μπροστά στα " υψηλά νοήματα τής ζωής " που, υποτίθεται, διδάχθηκε από την επαφή του με το έργο, όπως ο ίδιος λέει ;

2 . Αφού αναγνωρίζει οτι ώφειλε να υποταχτεί στις οδηγίες τού σκηνοθέτη, ποιός λόγος υπάρχει να το υπογραμμίζει στην συνέντευξη ; Γιατί διατυμπανίζει το αυτονόητο ; Που είναι εδώ η ταπεινότητα ; 'Η μήπως θεωρεί οτι είναι τόσο μεγάλος ηθοποιός που λόγω τής ...μεγαλειότητάς Του, δεν υποτάσσεται στον σκηνοθέτη, δεν τον χρειάζεται, και μόνον αυτοσκηνοθετείται ;

3 . Κι αυτό το τελευταίο μάς φέρνει σε ένα άλλο σημείο. Στην μεγάλη διαφορά Έργων και λόγων. Στην ευκολία που άλλαζε ρόλο· η καθημερινή αυταρχική, δεσποτική πρακτική και συμπεριφορά στο θέατρο από την μιά, ο γλυκός και νουνεχής άνθρωπος που έδινε συνεντεύξεις σε εφημερίδες και κανάλια από την άλλη. Δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που ελάχιστη σχέση έχει ο ένας με τον άλλο...

4 . Θα μπορούσε να πεί κάποιος το γνωστό : " Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται "... Αλλά μπορώ να πώ κι εγώ, οτι αφ' ενός είναι σαφές οτι ΔΕΝ πρόκειται για Δρύ, ( η σκιά της ήταν μικρή, και η πτώση της δεν ακούστηκε κάν ! ), αλλά και οτι αφ' ετέρου, εάν ξυλεύτηκε από κάποιους, ξυλεύτηκε από αυτούς που ο ίδιος κολακευόταν να έχει στον περίγυρό του, την αυλή του στο ΚΘΒΕ, και που σαν ...βασιληάς Λήρ δεν καταλάβαινε ότι είναι δίπλα του όχι για το ...Μεγαλείο του, αλλά για τα ...ξύλα ! ! !


. Κι είναι κρίμα ! Θλίψη για τέτοια Αυλαία...
...χωρίς ένα χειροκρότημα...

Μανώλης Αναγνωστάκης

. Σάν σήμερα, σε ηλικία 80 χρονών, έφυγε ένας ποιητής τής Θεσσαλονίκης, ένας μεγάλος Ποιητής τής Ελλάδας. Ο Μανώλης Αναγνωστάκης.
. Τα ποιήματά του επίκαιρα πάντα, γιατί η μεγάλη ποίηση, ή αλοιώς, η βαθειά ανθρώπινη ποίηση είναι πάντα επίκαιρη.
. Στις νίκες και τις ήττες μας...


....ακούστε...

Αὐτοὶ δὲν εἶναι οἱ δρόμοι ποὺ γνωρίσαμε.

Ἀλλότριο πλῆθος ἕρπει τώρα στὶς λεωφόρους

Ἀλλάξαν καὶ τῶν προαστίων οἱ ὀνομασίες,
υψώνονται ἄσυλα στὰ γήπεδα καὶ στὶς πλατεῖες.

Ποιὸς περιμένει τὴν ἐπιστροφή σου ;
Ἐδῶ οἱ ἐπίγονοι
 λιθοβολοῦν τοὺς ξένους
θύουν σ᾿ ὁμοιώματα.
Εἶσαι ἕνας ἄγνωστος μὲς στὸ ἄγνωστο ἐκκλησίασμα

κι ἀπὸ τὸν ἄμβωνα ἀφορίζουνε τοὺς ξένους,

ρίχνουνε στοὺς ἀλλόγλωσσους κατάρες.
Ἐσὺ στοὺς σκοτεινοὺς διαδρόμους χώσου
,
στὶς δαιδαλώδεις κρύπτες ποὺ δὲν προσεγγίζει

οὔτε φωνὴ ἀγριμιοῦ ἢ ἦχος τυμπάνου·
 εκεῖ δὲ θὰ σὲ βροῦν.
Γιατί ἂν σ᾿ ἀφορίσουν
 κάποιοι –ἀναπόφευκτα–
στὰ χείλη τους θὰ σὲ προφέρουν

οἱ σκέψεις σου θ᾿ ἀλλοιωθοῦν, θὰ σοῦ ἀποδώσουν

ψιθυριστὰ προθέσεις, θὰ σὲ ὑμνήσουν.

Μὲ τέτοιες προσιτὲς ἐπιτυχίες θὰ ἡττηθεῖς.

Τεντώσου ἀπορρίπτοντας τῶν λόγων σου τὴν πανοπλία

κάθε ἐξωτερικὸ περίβλημά σου περιττὸ
,
καὶ τῆς Σιωπῆς τὸ μέγα διάστημα,
ἔτσι,
 τεντώσου νὰ πληρώσεις συμπαγής.


ο πίνακας ζωγραφικής είναι τού Κώστα Λαχά

Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Ευχαριστούμε ΜΕΛΙΝΑ !

. Κι ευχαριστούμε όλους όσους δούλεψαν με ανιδιοτέλεια, με ενθουσιασμό για ένα Έργο τόσο Μεγάλο. Αυτούς που ήταν σε θέσεις σημαντικές για το ξεκίνημα και την ολοκλήρωση τού Έργου, και το πίστεψαν. Τους συνεργάτες τής Μελίνας. Τον ακούραστο Ζύλ Ντασσέν. Τούς οικονομικούς παράγοντες τών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ που δεν το θεώρησαν υπερβολικό και αδύνατο για να υλοποιηθεί έργο, όπως τό είχαν διαγράψει για χρόνια δεκάδες υπουργοί τού " οραματιστή " Καραμανλή ! ! Τούς Αρχαιολόγους, τούς Αρχιτέκτονες, τεχνικούς, εργάτες. Τον Ελληνικό Λαό που από τις τσέπες του χρηματοδοτήθηκε. Που δεν τά 'βαζε στις "νόμιμες" offshore ! Και έπιασαν τόπο αυτές οι θυσίες !

. Για να είναι εκεί σήμερα το Μουσείο ΜΑΣ !

. Κι ας παραληρεί κι ας σαλιαρίζει ο καϋμένος ο Γεωργίας Χατζηδάκης ! Όπως έλεγε κι ο πατέρας μου : " κουκιά τρώς, κουκιά μολογάς " ! Τόσο ξέρει τόσο λέει . . .

. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΝΗΜΗ ! ! !


Υ.Γ. την φωτογραφία της τη δανείστηκα από το http://aratepylas.blogspot.com Ευχαριστώ.

θέλω να αγιάσω, αλλά..... Α Ϊ . Σ Ι Χ Τ Ι Ρ. ! ! !

. Από τότε που ξεκίνησα αυτή την περιπλάνηση στο χώρο τών ιστολογίων, είχα πρόθεση να ασχοληθώ μόνο με την δημοσίευση φωτογραφιών μου με εικαστικό ενδιαφέρον. Φωτογραφιών που εδώ και πολλά χρόνια έχω φωτογραφήσει σε ταξίδια στην Ελλάδα, εξορμήσεις σε πόλεις που έμενα, ή τόπους που διάβηκα.
. Από σώματα, τοπία, λεπτομέρειες που κράτησαν το βλέμμα μου και την αγάπη μου.

. Ξέφυγα μόνο με αφορμή την "απρόσμενη" ( ! ) οικονομική ( δηλαδή Τραπεζική, Καπιταλιστική ) παγκόσμια Κρίση, και με τα γεγονότα τού Δεκέμβρη 2009 και τη δολοφονία ενός παιδιού, και πολιτικολόγησα. Για το θέμα τών διαδηλώσεων και ταραχών τού Δεκέμβρη έγραψα και άλλα τρία σημειώματα, που μάλλον δεν θέλω να δημοσιεύσω.

. Θέλω το ιστολόγιο να μείνει πιστό στην αρχική μου πρόθεση. Φωτογραφίες με κάποιο ενδιαφέρον....

. ¨Ομως σήμερα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ! ! ! !

. Γιατί για λίγο άνοιξα το κανάλι τής ΕΤ3 χθές, και είδα οτι το Μουσείο τής Ακρόπολης το ξεκίνησε ο ... Κωνσταντίνος Καραμανλής ! Αργότερα πάλι, άλλο ένα ξόανο στην οθόνη που ονομαζόταν Πιπιλή, φλυαρούσε ακατάσχετα για την Ίδρυση τού Μουσείου Ακρόπολης πρίν 33 χρόνια ( ; ) από τον ...Κωνσταντίνο Καραμανλή ! ! ! ΦΤΟΥ ! ! !

. Δηλαδή υπήρχε εδώ και 33 χρόνια ολόκληρο Μουσείο Ακρόπολης και δεν το έβλεπε κανείς μας ;

. Ε ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ ! ! !

. Δηλαδή οι συγγραφείς ...Επιστημονικής Φαντασίας που κάποτε έγραψαν για τα Διαστημικά ταξίδια τα πραγματοποίησαν κι όλας, ή οι χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικοί, στρατιωτικοί καί πολιτικοί που δούλεψαν χρόνια γι αυτό το σκοπό ;

. Έ άϊ στο διάλο ! !


. Ποιός ασχολήθηκε με την Χωροθέτηση, την πολύπλοκη και δύσκολη σύνθεση τών απαιτήσεων τού Διαγωνισμού, τούς Διαγωνισμούς, τις Απαλλοτριώσεις, την Ένταξη στα Χρηματοδοτούμενα Έργα, την Χρηματοδότησή του και την έναρξη τών εργασιών ;
. Δεν είναι η παράταξή τους που τότε ακριβώς κατέθετε μηνύσεις δεξιά και αριστερά για να πολεμήσει αυτό το ίδιο Έργο ; Θέλουν να θυμηθούμε ξανά οτι η μόνη σχέση τής παράταξής τους με τον Πολιτισμό είναι ο ...Σπανουδάκης και ο ...Ρόμπερτ Ουίλιαμς ;

. Δηλαδή για να μείνει στον αφρό ο Αρχιάχρηστος Ανηψιός πρέπει να βρυκολακιάσει σαν ...Οραματιστής και Πολιτισμένος ο Πρωθυπουργός
- τής Βίας και τής Νοθείας όπου ψήφιζαν τα δένδρα και οι πεθαμένοι,
- τού Παρακράτους και τής δολοφονίας τού Λαμπράκη,
- τής κυριαρχίας τού ΙΔΕΑ στο Στράτευμα με αποτέλεσμα την Δικτατορία που είναι παιδί τους,
- τής γιγάντωσης τού παρασιτικού Κεφαλαίου στην Ελλάδα,
- τής Αντιπαροχής που κατέστρεψε αυτό τον Άγιο Τόπο αλλά και τις συνειδήσεις τών κατοίκων του,

. Μα θέλω να ελπίζω οτι υπάρχει Μνήμη ακόμα σ' αυτό τον Τόπο. Οτι δεν σαρώθηκαν όλα ! Κι οτι το σύνθημα " ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά " δεν είναι πιά ξεχασμένο και άνευ ουσίας μετά από πέντε χρόνια αυτής τής Νέας Διακυβέρνησης που Σεμνά και Ταπεινά, Νόμιμα και Ηθικά, διασπάθισε τη Δημόσια Περιουσία ( ΟΤΕ, ΔΕΗ, Λιμάνια, Ολυμπιακή, Νοσοκομεία, ΕΣΥ, Δημόσια Ταμεία ) έκλεψε ό τι έβρισκε μπροστά της ( Ομόλογα, Βατοπαίδι, Γερμανό, παραθαλάσιες εκτάσεις στην Ηλεία μετά την πυρκαγιά, οικόπεδα Βαρβιτσιώτη σε Μύκονο, και Μητσοτάκη σε Τήνο, τέσσερα ακίνητα μέσα σε τρία χρόνια τού Ρουσσόπουλου, οικόπεδα Πανοράματος Θεσσαλονίκης στην Μητρόπολη έναντι μίζας και ψήφων ) και άλλα ών ουκ έστιν αριθμός.

. Και ας μή πούμε τίποτε για τα θέματα εξωτερικής Πολιτικής. Για τον Τούρκο αρχηγό στο στρατηγείο τής Λάρισας, την στάση τής κυβέρνησης στο " Μακεδονικό ", στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην Μετανάστευση, στο Ευρωκοινοβούλιο. Α ν ύ π α ρ κ τ ο ι παντού ! Μόνο μία περιφερόμενη χαμογελαστή οδοντοστοιχία αστράφτει στις συναντήσεις, αντανακλαστικά κάθε που αστράφτουν τα φλάς ! Τίποτε άλλο...

Έ και συγκρίνετε . . .



. Κι εγώ, θέλω μέν να αγιάσω, αλλά με όλα αυτά, έ άϊ στο διάολο και με τον ...εθνάρχη και με τον ανεψιό του ! ! !

Νικήτας Τσακίρογλου I, ΚΘΒΕ

. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο ΚΘΒΕ και την ( στην πραγματικότητα ) αποπομπή τού Καλλιτεχνικού Διευθυντή του, κάποιες απορίες μου :

. Οι ηθοποιοί που παίζουν τούς τραγικούς ρόλους τών αρχαίων αλλά και νεώτερων συγγραφέων, τούς ...διαβάζουν ;

. Τούς καταννοούν για να μπορέσουν να τούς αποδώσουν στην σκηνή ;

. Πώς μπορεί να "διδάσκεις" από σκηνής στους θεατές σου να μιλάς για την σημασία τού "μέτρου", την ανάγκη αποφυγής τής "ύβρεως", για τήν προσωρινότητα τής εξουσίας και τής όποιας "δύναμης" αλλά και για την ανάγκη ταπεινότητας τού ανθρώπου στη ζωή, και να μην καταλαβαίνεις τίποτε από όσα εσύ o ίδιος λές ;

. Πώς μπορεί όταν σού δίδεται αυτή η ... Δύναμη για διάστημα τριών Χρόνων ( μόλις 3 χρόνια ! ) και από το πουθενά βρίσκεσαι Διευθυντής 300 ανθρώπων και ενός Οργανισμού σε μιά άκρη τής Ελλάδος, να φέρεσαι λές και είσαι ο Καίσαρας και η Κλεοπάτρα, και ο Μάρκος Αντώνιος, και ο Οκταβιανός Αύγουστος μαζί ! ! !

. Ίσως επανέλθω στο θέμα. . . Νομίζω έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Πανσέληνος στην Παραπορτιανή

. Αλλά πέρα από τις Αρχιτεκτονικές κριτικές, Πανσέληνος στην Παραπορτιανή.
και μαζί, την συνοδευει ένας στίχος τού Γιάννη Ρίτσου :



.


Ούτε απόψε πανσέληνος·
ένα κομμάτι λείπει.
Το φιλί σου


. τί σημείο στίξης να υπάρχει μετά ;

. Αποσιωπητικά ή Τελεία ;

Παραπορτιανή με πανσέληνο

. Ένα μικρό εκκλησάκι που πολύ λίγοι από τούς επισκέπτες στην Μύκονο τών ημερών μας στέκονται να δούν. Παληότερα, για χρόνια σημάδευε γενηές Αρχιτεκτόνων σαν αποτέλεσμα αλλά και σαν τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε.
. Σταδιακά, με τη βοήθεια τού Χρόνου, που το πέρασμά του άφηνε επάνω του ίχνη τών αναγκών που προέκυπταν.
. Καθιστώντας το ζωντανό !





.

. Όπως ένα δένδρο μεγαλώνοντας ακολουθεί τήν φορά τών βίαιων ανέμων τής περιοχής του. Όπως οι οργανισμοί που εξελίσσονται ανάλογα με το περιβάλλον όπου είναι αναγκασμένοι να αναπτυχθούν. Να αντέξουν. Να επιβιώσουν.
. Και τι μάθημα απλότητας, αλήθειας και ταπεινότητας απέναντι στις σημερινές εκκλησίες που ορθώνονται σαν τούρτες κακόγουστων ζαχαροπλαστείων. Εκκλησίες επιβολής· όχι εκκλησίες πρόσκλησης.

Τής Άνοιξης…2

. Που ακόμη κι αν εσύ την ξεχάσεις, αυτή είναι εκεί.

και...


... ξανάρχεται.


. Με λίγα φύλλα που πασχίζουν να ξεφύγουν από ένα σκληρό φλοιό που τα κρατούσε φυλακισμένα.


. Όχι. Από ένα φιλικό φλοιό που τα προστάτευε μέχρι νάρθει η άγια ώρα...

. Ξανάρχεται.

. Με ένα ξερόκλαδο που ξαφνικά γεμίζει μπουμπούκια...

. Με ένα τηλεφώνημα...